Rafting, canyoning en Kathmandu



De raftingtrip op de Trisulirivier voldeed niet helemaal aan onze wilde verwachtingen, want het leek alsof we op de Zoetermeerse Noord-aa plas aan het ronddobberen waren terwijl wij stiekem gehoopt hadden op een soortgelijke ervaring als op Bali toen wij als twee gummybeertjes door de boot werden geslingerd en behendig en met preciesie als getrainde peddelaars de boot door het woeste water moesten besturen. Op de Trisulirivier zijn we een paar keer een stroomversnelling tegengekomen waarin het even leek alsof de spanning zich ging opbouwen om vervolgens weer over te gaan in de Fata Morgana van de Efteling, maar we hebben genoten van de prachtige omgeving.

Daarentegen was de canyoningtrip een dag later een meer uitdagend en grensverleggende trip, want van 6 meter hoog in een ondiep poeltje springen, 26 meter abseilen van een woeste waterval en van een ruim 8 meter hoge natuurlijke glijbaan een vrije val maken deed de adrenaline flink door onze lichamen stromen om het na iedere overwinning met knikkende knieen nog eens te doen. Gillend, proestend en vol enthousiasme geven we elkaar een high five wanneer we met onze hoofden boven water komen om met een schuin oog alvast een blik te werpen op de volgende beproeving. Echt supergaaf.

We worden afgezet in het dorpje Mugling, een lange en vieze straat welke als groot kruispunt fungeert voor het transport via de weg om naar Pokhara, Chitwan of Kathmandu te rijden. Het is de grootste feestdag van het festival, te vergelijken met onze eerste kerstdag, en zien een hoop families keurig netjes opgedoft door de stoffige en met zonovergoten straat scharrelen op zoek naar een bus of auto die hen mee zou willen nemen naar hun thuisbasis waar hoogst waarschijnlijk de familie al zit te wachten. Wij zitten ook te wachten op het busje wat ons van Mugling naar Kathmandu zal brengen, maar omdat de chauffeur eerst langs zijn familie is geweest om een Tikka te halen (een stip op het voorhoofd) valt de toch al niet zo strakke planning in het water. Na twee uur stopt er een busje met piepende banden en stappen wij opgelucht in om aan onze reis te beginnen naar de hoofdstad van Nepal, Kathmandu.

Wanneer de schemering heeft ingezet rijden we via een van de vele buitenwijken Kathmandu binnen en het voelt alsof we door een grote ghetto in combinatie met een spookslot rijden. Huizen zijn vervallen en/of ingestort, stofwolken hangen en dansen in de lucht, het is vies en vuil en er sloffen mensen als mummies in het donker langs de weg. Langzaam komen we in de buurt van het toeristische centrum, Thamel, en de sfeer veranderd aanzienlijk in positieve zin. De straten zijn versierd met kleurrijke lampjes en vlaggetjes, winkeltjes hebben hun prachtige goederen ter presentatie uitgestald en uitgehangen en de vele restaurantjes zitten afgeladen met toeristen die zich te goed doen aan eten wat enigzins voldoet aan de westerse standaard welke momenteel alleen maar klaargemaakt kan worden op brandend hout, want er is geen gas meer. Door de smalle straatjes wringen zich enorme mensenmassa’s onder het lawaai van fietsbellen, motoren, religieuze muziek, bouwactiviteiten en claxons, en de stank van wierook, kruiden, rioolwater en uitlaatgassen. Kathmandu lijkt een middeleeuwse tijdcapsule, een mileuramp, een heilige stad en een toeristenuitbuiter. Met een snelgroeiende bevolking van ruim 1,7 miljoen is de Nepalese hoofdstad verreweg de grootste en meest kosmopolitische stad van het land, een smeltkroes van een dozijn etnische groepen en thuissatd van de newars: meestervaklieden en gewiekste handelaren. Van de helse verkeersopstoppingen merken wij door de huidige brandstofcrisis niet veel en we kunnen ons alleen maar een voorstelling maken van de luchtvervuiling (die nu ook zeker aanwezig is) als alle auto’s en brommers die nu in kilometers lange rijen staan te wachten voor de tankstations daadwerkelijk op de weg zouden rijden.

We gooien letterlijk onze bagage in de kamer waar we de komende nachten zullen verblijven en ploffen na een korte wandeling neer op het terras van een luxieus boutique hotel waar we even genieten van de heerlijke stoelen met zachte kussens, een goede wifiverbinding en een smaakvolle pizza met een koud biertje en een Fanta die donkergeel is zoals ze hem alleen in Azie serveren.

De volgende ochtend zien we Kathmandu bij licht en is de verwoesting van de aardbevingen door de smog heen goed zichtbaar. Scheuren in gebouwen waardoor ze niet meer bewoonbaar zijn, grote hoeveelheden gebouwen die gestut zijn door vele palen, grote bergen met puinsteen waarvan we ons voor kunnen stellen dat daar ooit een gebouw heeft gestaan. We besluiten vandaag een ‘relaxdag’ te houden en een beetje te sloffen door de vele nauwe straatjes die het toeristische Thamel rijk is, het dagelijkse leven in ons op te nemen en te beginnen aan de eerste souvenirronde waarin we proberen een selectie te maken in al dat moois wat te koop wordt aangeboden.

De volgende dag staan we voor zonsopkomst op om ons klaar te maken voor een door ons uitgestippelde wandelroute, met behulp van een plattegrond, door en langs bezienswaardigheden die Kathmandu rijk is. Zo brengen we ook een bezoek aan het wereldberoemde Durbar Square van Kathmandu waar de aardbevingen goed hebben huisgehouden, want de eeuwenoude tempels en stoepa’s zoals wij ze in vele boeken en documantaires hebben gezien zijn bijna allemaal met de grond gelijk gemaakt. Onder begeleiding van westerlingen in safarikleding staan lokale vrouwen hermetisch ingepakt in de brandende zon met een zeefje en een emmer het puin te filteren op zoek naar een kostbaar onderdeel alsof ze in een zandbak aan het spelen zijn.

Patan, de vroegere hoofdstad van een machtig koninkrijk, heeft zijn authenticiteit weten te behouden en vergeleken met Kathmandu is het rustiger, minder jachtig en boeddhistischer. Onze aandacht wordt getrokken door een met zonlicht verlicht smal straatje en we komen uit bij de weelderige gouden tempel waar de gebedsmolens rijkelijk ronddraaien door de handen van de bezoekers die een offer komen brengen en allerlei rituelen uitvoeren terwijl de toeristen gretig foto’s maken en met verbazing rondkijken.

Op aanraden van vele mensen die wij tijdens onze reis hebben ontmoet gaan we morgen (zondag) met de lokale bus naar Bhaktapur om daar vervolgens ook een nachtje te verblijven. Volgens alle verhalen ziet Bhaktapur eruit zoals Kathmandu eruit moet hebben gezien voordat de modern tijd daar zijn intrede deed. Wij hebben er zin in!