De stranden van Kuta, Legian en Seminyak zijn lang en uitgestrekt en zijn erg uitnodigend om een lange wandeling te maken in de branding van de zon, met je voeten in het kabbelende water op zoek naar schelpen die je normaal gesproken alleen in een encyclopedie kunt bewonderen. Op het strand staan zelfgefabriceerde barretjes met koelboxen, parasols en bierkratten als tafeltjes en zodra je een beweging maakt richting een van deze barretjes worden de plastic kuipstoeltjes behendig voor je neergezet om vervolgens met een brede glimlach te worden ontvangen en van een verse kokosnoot of een biertje te genieten. Eenmaal zittend bij Jimmy’s bar zien we een immens grote schildpad en we besluiten een kijkje te gaan nemen.

Het blijkt een organisatie te zijn die zich belangeloos in zet voor het welzijn van de zeeschildpadden en in het seizoen (wat nu gaande is) elke nacht patrouilleert op het strand om de zojuist gelegde eieren door moederschildpad, op te graven en te herbergen/beschermen, om na ongeveer 45 dagen de babyschildpadjes (wanneer ze uit het ei zijn gekomen) direct na een dag weer vrij te laten in de zee met behulp van geïnteresseerde toeristen. Wow! Dat is nog eens een initiatief en als we dan ook nog eens uitgenodigd worden om in de nacht mee op pad te gaan zijn we door het dolle heen! Uiteraard gaan we gretig op dit aanbod in en dat was het begin van drie nachtelijke avonturen waar we helaas nog geen moederschildpad hebben gezien. We hebben hele lieve, warme en boeiende mensen ontmoet en fijne gesprekken gevoerd in de nachtelijke uurtjes in het bijzijn van de babyschildpadjes en soms vanuit het zand opeens een klein grijs puntje te zien opkomen, zwoegend en proberend, uit het ei, het hele lichaampje bovenop het zand te krijgen. Het zien van een babyschildpadje wat per ongeluk op zijn rug draait en vervolgens probeert terug te draaien door zijn flippers als een malle heen en weer te bewegen, zijn nekje en hoofdje beweegt alsof hij aan het breakdancen is, crunches met zijn buik maakt en zijn alleruiterste best doet om zich om te draaien en na 20 seconden zichtbaar zuchtend de strijd voor een paar tellen opgeeft doet ons verliefd worden op deze aandoenlijke beestjes. Op de vraag of wij de volgende dag willen helpen met de organisatie van het loslaten van 450 schildpadjes rond het einde van de middag kunnen we dan ook niet anders dan toezeggend antwoorden en eigenlijk voelen we ons vereerd dat we dit mogen doen voor de Bali Sea Turtle Society 13 jaar geleden opgezet door de nog steeds gepassioneerde dierenvriend Mister Agung.

[gallery_bank type="images" format="thumbnail" title="false" desc="false" responsive="true" display="all" sort_by="random" special_effect="none" animation_effect="bounce" album_title="false" album_id="19"]