Trekking Poonhill - Himalaya 2



Zittend in mijn rieten stoel met mijn pijnlijke benen omhoog en af en toe kijkend naar het heldere en indrukwekkend uitzicht op deze ochtend denk ik terug aan de afgelopen vier intensieve dagen tijdens onze trekkingtocht door het traditionele en wonderschone Nepal. Nederig, dankbaar, trots en uitgeput vielen we gisteravond in ons kleine tweepersoonsbedje in slaap, want het slapen gedurende het avontuur was eigenlijk kamperen in een tent van spaanplaten inclusief toiletrol, slaapzakken en een vochtigheid die zorgt voor kou.

Onze derde dag begon voor dageraad, met een hoofdlamp op het hoofd, met een flinke klim naar 3210 meter hoogte om de zon op te zien komen waarbij een adembenemend schouwspel zich ontvouwt op de witte bergtoppen van onder andere de Annapurna van 8 kilometer hoog. Een onwerkelijk uitzicht waarbij vele toeristen de beste plaatsen proberen te bemachtigen om de mooiste beelden te maken en waarbij een panorama de beste optie is om alle bergtoppen vast te leggen. De inmens hoge bergtoppen wekken de illusie op dat ze eenvoudig te bereiken en aan te raken zijn, maar de werkelijkheid is dat zij toch echt een paar kilometer hoger zijn dan ze doen voorkomen.

Eenmaal beneden genieten we van een stevig en traditioneel ontbijt om vervolgens de dag verder zo’n 8,5 uur te klimmen en dalen totdat we bij het volgende bergdorpje Ghandruk aankomen. Een trek die ons wel degelijk op de proef stelt door zijn stijle klim, smalle en glibberige paadjes langs diepe dalen en ravijnen met een drie uur durende regenbui die alles koud en nat maakt. Later blijkt dat we twee dagen in een dag hebben afgelegd en dat verklaard ook waarom mijn benen na ieder rustmoment gewoonweg niet meer stevig aanvoelen, maar als twee stijve houten palen die niet kunnen buigen. Ik kan de eerste 10 minuten na het opstaan letterlijk niet meer lopen. Ondanks de lichamelijke ongemakken genieten we van de indrukken en idyllische omgeving, de dorpjes waar we een kop thee met rode peper aangeboden krijgen en gretig opdrinken om warm te worden en van de mooie mensen die we onderweg ontmoeten terwijl we elkaar groeten met ‘Namaste’.

Het voornemen is om na deze intensieve en lange dag te douchen en direct naar bed te gaan als we aankomen in Ghandruk, maar eenmaal aangekomen worden we luidkeels en glimlachend ontvangen door een stevige en kordate Nepaleze vrouw waarvan direct duidelijk is dat zij haar zaakjes goed op orde heeft. Een knetterhete douche, schone kleding en een warme kop thee doet ons goed en we worden uitgenodigd om plaats te nemen in de huiskamer van de familie. Een kamer waarbij wij met open mond en bewondering rondkijken, want de constructie, inrichting en decoratie laten ons voelen alsof wij honderden jaren terug gaan in de tijd. Moeders maakt een heerlijke tomatensoep met alleen maar verse producten uit eigen tuin en vol trots en glimmende ogen zet zij deze samen met een nog dampend tibetaans brood voor ons neer. De volgende ochtend wanneer we vol ongeloof naar het meest indrukwekkende uitzicht hebben gekeken worden we enthousiast in oude en traditionele kleding gehezen en volgt er een fotoshoot.

We hebben nog 6 uur dalen voor de boeg om bij het eindpunt aan te komen en dit zijn de zwaarste loodjes van dit ongelofelijke avontuur in de voor ons altijd magische Himalaya. Het vooruitzicht van de eindstreep behalen, een warme douche en het zittend in of op de overvolle bus naar Pokhara zorgen ervoor dat ik doorzet en de gruwelijke pijn in mijn benen negeer terwijl ik stap voor stap de voetstappen van onze koning van de bergen, Dille, volg. De beste man blijkt deze trekkingtocht al minstens 1500 keer te hebben gedaan.

Aangekomen in Nayarpull, onze eindbestemming, ontvouwt zicheen ontlading in mijn lichaam waardoor ik een ontzettend trots gevoel voel opwellen. Terug rijdend naar Pokhara doezel ik met de warme zonnestralen op mijn gezicht af en toe even weg, maar niet voor lang, want Nepal blijft verbazen met haar natuur, mensen en honderden geiten midden op de weg die het de voertuigen bemoeilijken om door te rijden.

Terug in Pokhara krijgen we fantastisch nieuws, namelijk dat we vandaag (zondag) naar de lokale markt gaan om 50 dekens, 900 kilo rijst, 75 kilo dahl, 50 kilo zout, 20 kilo currypasta en ruim 10.000 koekjes te kopen om deze morgen in het eerste bergdorp te gaan brengen. We zullen overnachten op een camping vlakbij het dorp zodat wij dinsdag verder kunnen met onze missie om de donatiegoederen te verspreiden in een dorp waar geen ‘normale’ toegangsweg naar leidt.